Er zijn ook nog mensen die gewoon leven om te leven en dat leven liefhebben. Die niet bepaalde meningen hoeven te horen die dominant worden verkondigd.
Het zijn getrouwde mensen, samenwonend of alleenstaand. Die beseffen dat je niet alles kunt krijgen, maar zich verrijken door te koesteren wat ze wel hebben. Die zich niet willen richten naar de zo langzamerhand uitzonderlijke uitzonderingen die dat daardoor niet meer zijn.
Mensen met of zonder kinderen; het is niet eenieder gegeven. Mannen die man willen zijn, op-en-top vrouwen die zich zo voelen omdát ze al top zijn zonder die opgedrongen te bereiken. Geen seksisme, racisme, ‘fobisme’ of welk ‘isme’ dan ook, behalve hun idealisme om te mogen worden wie ze altijd al waren.
Recente reacties