De artificieel intelligente deur heeft het al lang begeven. Totaal uit haar voegen gebarsten. Het schattige muisje blijft maar bergen baren, gemaakt uit veronderstellingen en gedachten van anderen die ons niet kennen. Een normaal gegeven, schijnt het, als je online gaat.
Zo staan we daar allemaal wel boven op een eigen berg. Het is een maturiteitstest, denk ik, terwijl ik het onnozele toffeltje in mijn hand bestudeer. Nog steeds weet ik niet wat het is, en wat ik ermee zou kunnen doen. Het heeft iets weg van een aardappel en het voelt als een gladgeslepen kei. Mijn vingers beginnen te tintelen. Ik waag een worp en slinger mijn toffeltje door de lucht. Het bezorgt me een heerlijk gevoel van vrijheid.
Nele: als je de olifant maar niet aan diggelen gegooid hebt!
@Berdien: de olifant uit de kamer bevindt zich ergens in het dal. Ze heeft, denk ik een bestseller geschreven en is nu op erotische vakantie gestuurd. ?
(En ik gun het haar, want ze heeft er vast hard voor gewerkt.)
@Nele. m.b.t. je vorige verhaaltje sterk voortgezet.
@Nele. Goed vervolg.
Bovenop de berg – boven op de berg
@Berdien, @Ewald, @Han: thnks. ?
@Han: ?