Mijn rug doet zeer, zo zeer dat ik krom loop. Gelukkig zijn de goden me goed gezind. Ik ben uitverkoren. Vanavond als de zon ondergaat wordt de vlecht van leer om mijn hals geslagen, wordt hij met de schuifknoop langzaam strak getrokken. Uiteindelijk zal de haal van het mes me naar mijn voorouders brengen. Ik ben opgelucht. Nooit meer pijn, de oogst zal slagen en ik ben blij dat ik zo mijn ouders, mijn broertjes en zusjes een goede toekomst kan bieden. Mijn offer is onvermijdelijk. Ik zal eeuwig voortleven. De weinige ongelovigen zijn verbannen of durven zich niet meer uit te spreken. De ongelukkigen die de mislukte oogsten aan ons mensen toeschrijven. Alsof de mens van invloed kan zijn.
@Hadeke: heb je -net als ik- gegoogeld op ‘vlecht’, of ken je het verhaal van dat meisje gewoon?
@Lisette Ik kende het verhaal n.a.v. haar gezichtsreconstructie. De oude vlechttechniek ‘sprang’ bracht me naar de hoofdpersoon, nadat ik inderdaad op vlecht had gezocht.
En ondanks dat ik niet meervin de weekthemawedstrijd meedoe, kan ik het nog steeds niet laten om wat met het thema te doen. Dat wordt stap 2 in het afkicken.
Een triest verhaal.
Knap verteld in 120 woorden, Hadeke.
Ps. @Hadeke, die toch ‘gewoon’ met de wedstrijd mee.
Dat maakt het spannender. ?
@nel Dank voor je reactie. Wat betreft je ps: Misschien stel ik mijn besluit nog een keer bij, maar voor nu bevalt het wel. In het nieuwe jaar wil ik eens een poosje voor themaloze verhalen ‘gaan’. En dan ook weer wat vaker reageren op anderen.