‘Ja het doet pijn. Maar het gaat gauw over. Gewoon even flink zijn.’ ‘Bitter in de mond maakt het hart gezond.’
Ik moet aan mijn moeders woorden denken als ik kinderen op tv zie die met hun beer de toch al drukke medici in een ziekenhuis lastigvallen. Beer krijgt een prikje of een verbandje om. ‘Zo zijn kinderen niet zo gauw meer bang als ze gevaccineerd worden.’ En dokters zijn aardig.
Trutten van kinderen waren er vroeger ook, van nog truttiger ouders.
Wat was ik trots dat ik voor het eerst alleen naar de tandarts ging. Direct vanuit school. Was ik zo stoer? Nee hoor, mijn moeder wilde best meegaan. Wat je zelf aankunt leer je ook door je opvoeding.
@Han: neem me niet kwalijk, maar ik moet hier iets over zeggen, pijn is namelijk zo veel meer dan opvoeding alleen. Ik hoor het woord truttig hier niet graag. Wanneer iemand een ander verwijten maakt, is dat meestal door een combinatie van onwetendheid en een misplaatst superioriteitsgevoel. Er zijn inderdaad ouders die niet goed met pijn om kunnen, zodat hun kinderen dat ook van hen niet kunnen leren. Maar we zijn ook allemaal anders gebouwd, mensen hebben verschillende zenuwreceptoren die voorkomen in wisselende verhoudingen. Tijdens mijn werk heb ik daar heel interessante cursussen over gevolgd.
@De Italiaanse voetballers bijvoorbeeld, die staan erom bekend dat ze zich laten vallen op het veld met groots drama. Toneel, zeggen velen. Een professor die het fenomeen onderzocht heeft, wist andere dingen hierover te zeggen. De dramatische voetballer heeft een andere verhouding van zenuwreceptoren, bijvoorbeeld meer opiaatreceptoreN ten opzichte van de andere receptor-soorten. Lang voor dit onderzoek, en nog steeds na publicatie daarvan, gaat men er verkeerdelijk vanuit dat Italiaans mannendrama aan de opvoeding te wijten is. De mama’s verwennen hun zonen daar veel meer dan hier. Klopt. Maar wat zeker ook klopt is, dat mensen andere pijndrempels hebben omwille van hoe hun zenuwstelstel is samengesteld.
En wat is er mis met een pleister of een prikje op een beer?
Sorry voor de kromme zinnen, kan het zijn dat we voorheen meer tijd kregen om onze reacties aan te passen?
@Nele. Het gaat er niet om wat pijn is voor de een of ander. Ik verwijs naar de titel. Ik ben absoluut tegen een Spartaanse opvoeding. Laat dat duidelijk zijn, maar een kind help je er voor nu en zeker in de toekomst niet mee door truttig gedrag van onder meer de ouders.
En het toneelspel van sommige voetballers is slecht volkstoneel.
@Het veralgemenen van situaties en de opdeling in flinke mensen en truttige mensen vind ik een vorm van onrecht. Omdat de dingen veel complexer zijn dan dat.
@Nele. Dat is nu juist wat ik niet doe. Je trekt het echt veel te breed.
Maak het niet te moeilijk: een kind krijgt een prikje in zijn bovenarm. Klaar!
@Han: ik heb het zo breed getrokken om duidelijk te maken dat als je anders voelt, dat je daar ook anders op reageert.
Je hoeft me niet te geloven, ik heb maar twintig jaar ervaring in de zorg, en dan nog eens tien op een afdeling voor pijncontrole. Zo zijn er veel mensen, hoor, die het beter weten dan een professional.
Verder kan ik je vertellen dat mijn mensen nooit pijn voelden als ik hen een prikje gaf. Wanneer mensen hun spieren ontspannen doen de prikken minder pijn, en daarvoor moet je je niet afvragen of mensen trutten zijn of niet. Dan vraag je je af op welke manier je de actie het beste kunt aanpakken.
En dat maakt het verschil tussen een pijnlijke en minder pijnlijke prik. Al duren beide prikken minder dan vijf minuten. ?
@Nele. Ter afsluiting: met respect voor je ervaring. Het gaat maar om een prikje. Des te meer een reden waarom je moeder je op je gemak moet stellen, maar ook eerlijk moet zijn. Ik praat uit eigen ervaring in deze context.
@Han: mag ik het laatste woord?
Een dingetje om over na te denken… Tijdens de laatste jaren heeft men wetenschappelijk kunnen aantonen dat vrouwen anders reageren dan mannen op dezelfde medicijnen, in verhouding met het juiste lichaamsgewicht. Helpt het de mannen en de vrouwen als ze elkaar als eikels en als trutten beschouwen?
En idd: het gaat maar om een prikje en om 120-woorden, maar desondanks kun je er veel uithalen. Dank je voor dit gesprek. ?Doei. (Nu ga ik muffins bakken.)
@Nele. Natuurlijk moet je ze zo niet betitelen. Succes met je getrut met je muffins! (Grapje hoor!)