Ik zet de tijd even stil en teken virtueel een beeldscherm dat kleur moet geven aan mijn herinneringen.
Mijn ogen zijn naar binnen gericht en met gemixte emoties tast ik het beeldscherm af. Ik weet waar ik nu sta, maar zie ik mezelf nog terug op dat zwart-witbeeld? De beeldbuis is diep. Uit de tijd dat het verleden kortetermijndenken was en de toekomst langetermijndenkend met je flirtte. De tijd heeft zich schijnbaar omgedraaid.
Ik moet daar nog ergens lopen, sporten, leren om te onthouden of te vergeten. Waar heb ik buitenspel gestaan en in welke val ben ik getrapt? Ik zet het beeld stil en kijk nog eens, en nog eens. Hoewel het beeld helder is, blijft het toch interpreteren.
@Han. Mooi metaforisch geschreven.
Hoe vaak je trouwens lange termijngeheugen en korte termijngeheugen leest …
@Ewald. Dank je. Ja, dat valt mij inderdaad ook op.
@Han. Mooi voorbeeld van een flinke soortelijke massa binnen een beperkt volume (120 woorden).
@Mooi.
Sterk.?
@Cesar. @Nele. Hartelijk dank.
Dit blijft een echt knap staaltje.
https://www.schrijfvis.nl/metafoor/
Ik hoop dat die link wel werkt.
@Nele. Dank je wel.
Mooi
@Louisa. Bedankt.
Han: waardering voor de beeldspraak, goed getroffen. Roept analoge ideeën op voor verhalen over Alzheimer, boxers, emigranten enzovoorts.
@Berdien. Dank je. Ja, je kunt er denk ik meerdere kanten mee op.