Dat een huisarts ook een mens is hoor je zodra ze beginnen te vertellen uit eigen praktijk, dan besef je hoezeer hart en humor nodig zijn om overeind te blijven.
Ze was naar twee mongolen geroepen, die met hun stuur in de knup waren geraakt en gevallen. Hun toegesnelde begeleidster, een ware Tante Anneke die ze klein hield met haar overstelpende zorgzaamheid, vond het niet goed dat ze elkaar voor stomme mongool uitmaakten.
“Foei, dat mag je toch niet zeggen!”
Waarop de een haar laconiek antwoordt: “Nou, Ãk kan dat wel zeggen!”
De huisarts is er huilend van het lachen bij op de grond gaan zitten. Een half uur lang is ze erbij gebleven; geen kwetsuren, wel veel lol gehad.
Recente reacties