‘Kindermisbruikers zijn het. Zondaars, nicht Alida.’
‘Begin nu niet weer over de kerk, Vreeswijk.’
‘Ik heb het over de overheid. Ze laten kinderen in een speeltuintje zeggen dat ze rookvrij willen spelen. Dat zeggen kinderen niet. Dure spotjes betaald met accijns op pakjes sigaretten.
Laat die overheid ervoor zorgen dat die snotneuzen mij niet van het trottoir af fietsen. Laat ouders niet het verkeerde voorbeeld geven door op de stoep te fietsen met hun bakfietsen om even later mij met hun barbecue uit te roken.’
‘Pas op voor meneer Vreeswijk, jongens.’
‘O, ruimte zat hoor op het trottoir. Kinderen moeten toch ergens leren fietsen. Gaan jullie barbecueën?’
‘Heeft u er last van, meneer Vreeswijk?’
‘Nee hoor. Ga gerust jullie gang.’
@Geen medelijden met de heer Vreeswijk, met zo’n laffe houding. Kenmerkend voor veel mensen trouwens. De belevenissen van de heer Vreeswijk beslaan inmiddels een halve roman.
Hey!
Rookt de heer Vreeswijk?
Fantastisch, haha. ?
@Ewald: ondanks tal van stukjes herbergt de heer Vreeswijk dus toch nog enige verrassingen. Ik vermoed dat er ook nog ergens een diep liefdestrauma verborgen is, maar Han blijft maar weigeren om daar iets over prijs te geven. ?
@Nele. Het liefdesleven van de heer Vreeswijk wordt waarschijnlijk het klapstuk van de hele serie en de heer Maas bewaart deze wijselijk tot het laatst.
@Ewald. Het zijn van die herkenbare figuren zonder ruggengraat.
@Nele. Ik heb wel degelijk over de heer Vreeswijk en de liefde geschreven. Onder andere dat zijn bed nooit heeft gekraakt… Dat je dit via Ewald bespreekt zint de heer Vreeswijk niet, dus pas maar op, haha!
@Han: welk merkt rookt de heer Vreeswijk? #dtv
De heer Vreeswijk heeft inmiddels een duidelijke persoonlijkheid. Niet de meest fijne persoonlijkheid trouwens. Maar ik denk dat dit stukje veel mensen beschrijft, sterk.
@Inge. Dank je wel.