En daar ging ik dan, hop in de auto, weg hier. Natte handdoeken op de achterbank gesmeten, slippers nog aan en mijn bergschoenen naast me op de passagiersstoel. Kon mij het nog wat verrekken, geen ene mallemoer. Ze zoekt het maar uit. Vanavond zou ik haar wel weer ophalen, als ze uitgezweet was. Ik ben toch gekke Henkie niet? Me een beetje laten koeioneren en plein public.
Thuis gekomen meteen maar doorgegaan met de keuken schuren. Verf gekocht. De nieuwe vensterbank uitgemeten en in de grondverf gezet. Het gezoem van de schuurmachine klinkt nog na in mijn oren als er zich een prangende vraag maar steeds weer aan me opdringt. Ze zal toch niet. Nee, ze belt straks wel, vast.
Recente reacties