Ik was begin twintig toen ik stage ging lopen in een huis waar jongeren onder begeleiding woonden, op weg naar zelfstandigheid. In hun levens waren ze al heel wat ellende tegengekomen: geweld, misbruik, en overleven in internaten.
Met mijn brave achtergrond en schoolcarrière leerde ik minstens zoveel van hen als omgekeerd. Waar ik hun liet zien hoe je met geld omgaat en gezond kookt, zorgden zij ervoor dat ik kort en bondig leerde spreken. Geen wolligheid of dure woorden, die werden onmiddellijk afgestraft.
Ik heb er veel aan gehad. Ik leerde gemakkelijker met allerlei soorten mensen contact leggen. Problemen spelen namelijk door alle lagen van de bevolking heen. En erover gaan praten is vaak een eerste goede stap.
Bedankt, jongens!
@Lisette. Zwaar, maar mooi werk.
Waar ik hen liet zien – Waar ik hun (= aan hen) liet zien
Ik leerde gemakkelijker met allerlei soorten en maten mensen contact leggen… – Ik leerde gemakkelijker met mensen in allerlei soorten en maten contact leggen.
@Han: bedankt voor de inhoud en de tekstuele verbeteringen!
Mooi stukje Lisette en zo waar. Wijs worden is de mens echt zien.
@Levja: dank, en waar!
@Lisette. Een idealistisch stukje.
Ik ben benieuwd hoeveel hulpverleners/jongerenbegeleiders er in de praktijk voor openstaan van hun cliënten te leren. Velen denken de wijsheid in pacht te hebben.
Vooral wanneer zij nét hun hbo-diploma op zak hebben.
@Ewald: ik vond dat helemaal niet moeilijk hoor, ik voelde me zo onthand in en door de praktijk…En ik vond ‘mijn’ jongeren zo levenswijs!
@Lisette. Dan ben jij de positieve uitzondering die de regel bepaalt. Natuurlijk ben jij ook niet de enige (gelukkig). Praktijkervaring is enorm belangrijk, maar veel mensen zijn geneigd vast te houden aan de kennis die zij uit boekjes hebben opgedaan en plakken op iedere persoon of situatie een etiketje.
Mooi. Ook dat je ze ‘jouw’ jongeren noemt; dat siert je.
@simonecarree: dank, en ja, zo voelt het echt!