Hoe ingewikkeld mensenrechten liggen ervaart men misschien nog wel het pijnlijkst, daar waar zij doorkruist word door het eigen landsbelang.
Turkije, Italië. Waar werelddelen elkaar raken liggen de voorbeelden voor het opscheppen.
Een uitnodiging voor een topoverleg, een vermanend vingertje richting een dictatoriaal regime.
Uiteraard zijn de poortwachters van Europa niet happig op de kritiek van o. a. ons vaderland.
Men voelt zich verongelijkt, neemt politiek de gelegenheid te baat om de invloedssferen uit te breiden.
Schending van internationale grenzen, wangedrag van hen die autoritair regeren:
Europa moet van zich te laten horen.
Verantwoordelijkheid nemen mag echter niet ontbreken.
Angela Merkel houdt de opties open.
Zij wil praten met Italië, anderen met Turkije.
Realpolitik kan soms ook haar vruchten afwerpen.
Realpolitiek lijkt me in ieder geval beter dan de geniale versimpelingen… ?
met hart en hoofd!