Behalve die ene keer dan, waarover ze nooit meer zouden praten. Vergeten door weg te stoppen, te vergelijken met anderen, want ieder huisje had immers zijn kruisje.
Twee keer zestien jaar oude tieners, aan elkaar gekleefd en vergroeid tot een plakkerige veelvoud van middelbare leeftijd met dezelfde fiets.
Zielsverwanten. Happend naar lucht in een benauwde omgeving waarin een midlifecrisis niet eens paste. Tot die ene keer dan toen een flinterdun cellofaantje hen van elkaar scheidde. De luchtgaatjes produceerden net voldoende zuurstof om alles eens te verversen wat dreigde te verstikken of te verleppen.
Maar goed dat het is gebeurd, ook al wordt er nooit meer over gesproken. Ooit zal dat cellofaantje verwijderd worden, maar dan juist om ze te scheiden…
Dit zou zomaar eens het verhaal van Anja en Henk (Nel Goudriaan) kunnen wezen. ?
@Nele. Ach, wie weet…