‘Ach, ik wil er geen drama van maken, dingen lopen zoals ze lopen,’ zegt de grijsaard.
‘Ik weet niet wat u mankeert, maar…’
‘Mankeren? Mij mankeert niets, hoe kom je daar nou bij? Het leven, dáár mankeert veel aan,’ zegt hij fatalistisch. ‘Maar nogmaals, ik maak er geen drama van. Ik houd niet van dat theatrale, zoals je dat in gedichten leest: “Het ochtendgloren…â€, “de pikzwarte nacht…†Heb je wel eens een witte nacht gezien? Wat een gelul!
Kijk, ik zet moeizaam mijn ene been voor het andere. Moeizaam, maar ik hoef het toch niet te beschrijven? En dat geouwehoer over het leven, daar word je niet wijzer van. Als je Auschwitz hebt overleefd is het leven een uitgestelde dood.’
Han: Kom maar eens luisteren in de Geriatrie, heel herkenbare levensinstelling.
@Berdien. Daarom heb ik het ook zo beschreven.
geen ruimte voor romantiek!
@José. Nee, die is verdwenen.