‘Onze eerste date was in 2003. We gingen naar het theater, maar welke voorstelling weten we allebei niet meer. Het was absoluut liefde op het eerste gezicht. We hadden geen idee wat er op het podium gebeurde. Ik luisterde naar zijn lach, voelde hoe onze armen elkaar net niet raakten. Ik voelde zijn warmte stralen.’ Veronique lacht gelukzalig en ik droom mee.
‘Wat een prachtig verhaal,’ zeg ik later tegen hem. ‘Dat jullie zo in elkaar opgingen dat je je de voorstelling niet herinnert.’
‘Het was “de Diva en de Divan”. Karin Bloemen en Cor Bakker. Prachtige show. Wat heb ik daarvan genoten. Ik denk er nog vaak aan terug. Was dat onze eerste date? Dat weet ik niet meer.’
Ha Inge, is het misschien een idee om na deze zin een enter te geven: ‘Ik voelde zijn warmte stralen.’ En na deze zin weer?
@Levja, dank voor de tip. Ik heb het op dezelfde regel staan omdat die zin over Veronique gaat en zij ook degene is die die quote ervoor uitspreekt. Wat je met je tweede zin bedoelt, weet ik niet.
@Inge: Ik ga hierin met je mee. En dan heeft mijn tweede zin ook geen zin.
Ik bedoelde dus na die zin weer een enter. Maar het past mooi in elkaar zoals je het hebt geschreven en geplaatst.
Grappig.
@Nele dank je!