Hij is de Rechter.
Zijn onwrikbare neus verschijnt immer als eerste, glimmend van onverholen eigendunk.
Zijn linkse assistent, in uiterlijke verschijning zijn spiegelbeeld, is nimmer ver van zijn zijde.
Samen hebben ze totale regie over de richting waar het naartoe gaat.
’s Avonds echter, nadat de publieke belangstelling hen niet langer in de spotlights zet, tonen ze het alternatief dat hun tweevoetig leven beheerst.
Het schijnsel van krachtdadigheid en besluitvaardigheid wordt in de gang achtergelaten. De vriendelijke dame die nooit klaagt bukt zich en omhult hen met wollige warmte, waarin geen enkele vraag of antwoord meer nodig is.
Zacht snurkend wordt het nieuws gemist. Een druppeltje glanzend kwijl glijdt zonder pardon naar beneden.
De vriendelijke dame drinkt haar koffie alleen.
« Een vos verliest wel zijn haren – 3
Een dagje rechtbank »
« Een vos verliest wel zijn haren – 3 Een dagje rechtbank »
Mensen
Schoenen maken de man
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Berdien Blaak of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
8 reacties
Reageren
« Een vos verliest wel zijn haren – 3 Een dagje rechtbank »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Bladwijzer)
Reacties
- Mien: Save the best for lest! Toppertje, net als stekelige Theo. Maar geef mij toch maar liever Mischa, met zijn...
- Berdien Blaak: Mien: je maakt het aanlokkelijk de tentoonstelling te bezoeken. De details geven een compleet plaatje.
- Berdien Blaak: Jose: raak gedicht. Kort krachtig en volledig.
- Mien: Mmm … volgens mij geen geridderden onder de 120W-leden. Als er iemand wel trots is op een speldje dan...
- Mien: Als ie echt suiker heeft dan beter een glas cola of sterke grenadine.
- Mien: Misschien had ik toch beter geschreven over de mooie en bijzondere portretten die hij in prachtige fotocollages...
- Mien: En dan zitten er nog niet eens wilde dieren in de act. Ahoeoe … ahaaaa … aaahoeoeoeoeoe …
- Judith van de Bergqvist: Mooi!
- Berdien Blaak: Hekate: dank je.
- Hekate: Treffend gedicht.
- Mien: Zolang ze maar hun stekels kunnen opsteken. ;)
- Mien: Die heeft ook wel eens koorts ja. ;)
- Hekate: Nooit geweten dat cactussen zo erg kunnen afzien. Leerzaam thema.
- Hekate: Van een zieke fantasie gesproken …
- Han Maas: @Hekate. Bedankt voor de inspiratie. Zo ontstaan verhaaltjes.
Recent
- Een Prettig Gesprek
- Een zeldzame cactus
- Kus de cactus
- Een mantelzorgster is een powervrouw
- Stekels
- Cactus in de schijnwerpers
- Cactusact
- Slappe cactussen leggen het loodje
- Last van mijn cactussenbillen
- De heer Vreeswijk neemt Hekate niets kwalijk
@Berdien. Leuk bedacht, goed verteld.
Klein puntje: toe gaat – toegaat.
Berdien, ha mooi! En heel erg origineel!
@Berdien: mooi beschreven!
@Berdien. Leuk en apart stukje.
waar het naar toe gaat – waar het naartoe gaat.
@Berdien. Han heeft gelijk. Ik zat ernaast.
@Ewald. Er was al een dagvaarding naar je onderweg!
@Berdien, van mij een heel verdiend hartje! Met plezier gelezen.
Ik vraag me af welke schoenen deze tweevoeters dragen. (Ze glimmen vast net zo hard als hun onwrikbare neuzen.)