“Waarom is die post toch altijd zo laat?”
Miriam kijkt constant de straat op of ze de postbode al ziet komen.
“De post komt altijd pas eind van de middag,” zegt haar man, die onrustig wordt van zijn vrouw.
“Dat weet ik, maar daar baal ik echt van vandaag.”
“Je hebt toch al een foto van de boekenleggers voor je boek, dus je weet hoe ze eruit zien. De man van Miriam snapt het ongeduldige van zijn vrouw echt niet
“Juist daarom wil ik ze zo graag hebben. Wat zijn ze gaaf hè
Die middag is de postbode er eindelijk en moet Miriam moeite doen om het pakje niet uit zijn hand te grissen.
Wat is ze er blij mee.
Als je moet wachten, duurt de tijd dubbel zo lang.
(Kijk nig even naar de interpunctie, en is ‘grossen’ niet ‘grissen’?)
@Nel bedankt voor je reactie. Ik heb het zo goed mogelijk aangepast