Schuin steek ik het plein met de speeltoestellen over. Ineens hoor ik vlak achter mij een kinderstem: ‘Panna!’
In een reflex doe ik mijn benen bij elkaar en voel direct de voetbal tegen mijn kuiten. Ik kijk om en zie een jongetje met bruine ogen en zwarte krullen.
‘Panna!!’ roept hij weer, maar deze keer zie ik de bal lang van tevoren aankomen. Die stuitert langs mijn rechterbeen en komt vijf meter verder stil te liggen.
Nu is het mijn beurt. Ik wandel rustig door, maar plotseling draai ik me met de bal om en mik deze precies tussen het linker- en rechterbeen van het kind. Nog voor ik triomfantelijk ‘Panna!!!’ heb kunnen roepen, heeft hij zijn benen al gesloten.
@Vedette. Een mooie beschrijving van zomaar een gebeurtenis.
Hoi Vedette, mooi verhaal (maar ik moet bekennen dat ik google nodig had om ‘panna’ te snappen.)