Er zoemen volop bijen in de kas. Het helpt echt. Geen jeukende ogen, geen loopneus meer.
‘Ze staan er prachtig bij,’ zegt Elske met een glimlach.
Elske heeft een mooie glimlach. Meer dan een mooie glimlach.
‘Het wordt een goed jaar,’ antwoord ik.
We hebben het over de paprika’s en de continu vruchten vormende planten. Daar is geen bij voor nodig, ze zijn zelfbestuivend. De bijen dienen enkel om ons voor een allergie te behoeden.
Van buiten de kas hoor ik vrolijke kinderstemmen.
Kinderen, denk ik.
Soms, als Elske voorover bukt, zie ik een glimp van haar bh. Ze vindt me aardig, meer niet.
Voor mij geen bloemetjes en bijtjes, hooguit ’s nachts een zelfbestuiving die doodslaat op mijn buik.
Mooi verteld verhaal, Hadeke over een (ontluikende) verliefdheid. En mooi ook hoe je speelt met (zelf)bestuivend.
@Hadeke: ach, wat sneu, een onbeantwoorde, en vast niet uitgesproken verliefdheid
@Hadeke. Die nachtelijke zelfbestuiving (her)ken ik, maar dat bijen allergie kunnen voorkomen … Weer wat geleerd. Dank!
@Hadeke, ik heb genoten van je verhaal. Hartje verdiend!
Hoi Hadeke, mooi en leerzaam! De dubbele rol van de bij. En van de (zelf)bestuiving
Genoten!
Mooi verhaal, Hadeke.
Subliem slot.
Dank voor de reacties. De allergie informatie kwam ik al zoekende tegen op internet. Ik wist het daarvoor ook niet.