We schrijven 1973.
Trots dat wij waren op onze nieuwe flat in Zoetermeer!
Opa en oma kwamen op visite om dat wonder te aanschouwen.
Oma wilde me helpen bij het koken. Ze was nooit een keukenprinses, maar haar hulp werd gewaardeerd.
‘Snijdt u de groente, oma?’
Ze stond vreemd te kijken naar dat groene ding. Ze wist niet wat ze ermee moest.
‘Dat is een paprika, oma.’
Oma kreeg een mes en een plankje en probeerde er iets van te maken. Een succes werd het bezoek niet. Maar dat was niet de schuld van de paprika.
Ik was zo stom om het bovenkastje open te doen toen oma net haar hoofd oprichtte.
En dat deurtje had een hele scherpe rand.
Ay, pijnlijk.
Goed geschreven, maar ik vind de laatste zin eigenlijk teveel.