Nu keek ik even omhoog in de richting van de deuropening. Met de achterkant van de blauwe handschoen duwde ik een weerbarstige rode lok achter mijn oor. Een natte plek tot gevolg. Ik zweette peentjes. Mijn ogen zochten die van Tijmen. Hij keek mij minachtend aan. Ik slikte een brok weg. Nog niet zo lang geleden hadden diezelfde, nu intensens ijskoude ogen, mij liefdevol en verlangend aangekeken.
“Wat sta je mij daar nu aan te gapen” poogde ik een tweede maal een conversatie op gang te brengen. “Help me liever even, dan kan ik ook naar bed”.
Ik kon nog net de zin die op het puntje van mijn tong lag “Jij kunt elke dag uitslapen, zoals alle werkelozen” inslikken.
Soms kun je het beter achter je kiezen houden @Mara. Goed stuk. diezelfde nu intensens ijskoude ogen is misschien wat lang.
@Keesleeuw.
Dank je. Ben altijd blij met feedback.
Ik probeer van alle losse stukjes een samenhangend verhaal te schrijven dus wordt vervolgd!
HP is nog net wakker genoeg om de boel niet te laten ontploffen..