Mijn leven is in Breda begonnen. Later ben ik naar Tilburg verhuisd. Twintiig kilometer verderop, mét universiteit.
Er heerst rivaliteit tussen Breda en Tilburg. Zo worden Tilburgers ‘kruikenzeikers’ genoemd. Dat waren ze in de 17e eeuw letterlijk, omdat ze als bewoners van een textielstad met hun urine wol schoonmaakten.
Inmiddels is het een carnavaleske geuzennaam geworden.
Ik heb aardig moeten wennen daar. Niet alleen omdat ik voor het eerst op een kamer ging wonen. Ik ontdekte nieuwe smaken als die van camembert en kwark.
Ook het dialect zorgde voor verrassingen. Zo kon ik in de supermarkt het personeel soms niet verstaan. Als zij “ruuwenáám” zeiden, duurde het lang voordat ik daarin rauwe ham herkende.
Ik voelde me een heuse immigrant.
@Lisette. De accenten van beneden de grote rivieren zijn voor mij de moeilijkst verstaanbare.
@Ewald: Zuiderlingen onderling verstaan elkaar dus vaak ook niet. Zo werd mijn naam van Gurp in Tilburg steevast geschreven als van Gorp, en uitgesproken als van Gurp.
Ben dol Brabanders! Ik mag graag in Noord-Brabant vertoeven. Idem dito in het Belgische Brabant. Alleen al die zachte g …
Da’s ook een kwestie van wennen. Toen ik voor het eerst in Eindhoven voor de klas stond, waar ik ook studenten uit Limburg en België had, kon ik sommigen nauwelijks verstaan. Heel gênant vond ik het, als ik soms vier keer achter elkaar moest vragen wat ze zeiden. Na zo’n drie maanden echter wist ik precies wat ze bedoelden als ze even naar de twalat wilden en wist ik dat Sanna eigenlijk Sanne heette en als iemand zei dat ze waren vergeten de sas van de WC af te trekken, dan werd daar gewoon mee bedoeld ‘vergeten door te spoelen.’ Zoals ik al zei: kwestie van wennen…
@Levja: ik zou me gevleid kunnen voelen, gezien enthousiasme voor Brabanders, maar ik merk dat ik blij was om te verhuizen naar boven de rivieren. Pas nu mijn zoon weer naar Breda trekt om er te gaan studeren, merk ik dat ik het toch wel leuk vind, die vertrouwde straatnamen.
@Cesar: dan hebben je leerlingen zich aardig gedragen. Ik heb jaren tussen Limburgers gezeten in de collegebanken, maar als zij onder elkaar praatten, was er niks van te verstaan.
@Lisette: In mijn enthousiasme heb ik me te generaliserend uitgedrukt. Ik heb lieve familie wonen in Noord-Brabant en daardoor veel vrienden leren kennen.
Jeugdvriendinnen (twee zussen) zijn verhuisd naar Limburg en zodoende kom ik daar nog veel. Zo ook met België. Mensen die ik dus in het echte leven ken. Dierbaar en heel waardevol.
@Lisette. Een vreemd taaltje. Aardige beschrijving.
@Levja: generaliseren doen we allemaal wel ‘ns, toch? Zoals nu, bijvoorbeeld…
@Han: dank, ik kan het nooit zo lelijk opschrijven als klinkt, helaas.