Slapsticks, kan ik er nog om lachen? Ja, zeker als ik naar de mimiek van Laurel en Hardy of Charlie Chaplin kijk.
‘Niet met de deuren slaan,’ zong Hetty Blok in Ja zuster, nee zuster. Daar had John Lanting geen boodschap aan. De holle deuren van het wiebelende decor vlogen zowat uit de sponningen. Broeken op de enkels… Lachen! Humor van het laagste allooi?
Voor de tijd van Lanting mocht ik als jochie opblijven om naar een klucht te kijken. Mijn gevoel voor deze humor werd bepaald door het late opblijven en het glaasje Riedel. In de jaren 70 draaiden we de kanalenkiezer op een ander net als Lanting op tv kwam.
Toch is er weer een stukje jeugd weg.
« Getijden
Winactie »
« Getijden Winactie »
Column, Maatschappij, Mensen
Het Theater van de Lach
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Getijden Winactie »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Zuiver scheerwol
- Vouwtje
- Duitse staander (2)
- Voorval
- Cuspidaat
- Tandeloze gesprekken
- Monumentenzorg
- Mijn waarde toehoorders
- Theo, Tijl en wisselen
- Welkom!
@Han. Altijd weer schrikken. Al jaren verkeerde ik in de veronderstelling dat John Lanting niet meer onder ons was, overlijdt ie plotseling.
@Ewald. Ja, dat is altijd weer schrikken.