Schrijf mee!
« »

Column, Maatschappij, Mensen

Het Theater van de Lach

16 augustus 2018 | 120w | Han Maas | 2 |

Slapsticks, kan ik er nog om lachen? Ja, zeker als ik naar de mimiek van Laurel en Hardy of Charlie Chaplin kijk.
‘Niet met de deuren slaan,’ zong Hetty Blok in Ja zuster, nee zuster. Daar had John Lanting geen boodschap aan. De holle deuren van het wiebelende decor vlogen zowat uit de sponningen. Broeken op de enkels… Lachen! Humor van het laagste allooi?
Voor de tijd van Lanting mocht ik als jochie opblijven om naar een klucht te kijken. Mijn gevoel voor deze humor werd bepaald door het late opblijven en het glaasje Riedel. In de jaren 70 draaiden we de kanalenkiezer op een ander net als Lanting op tv kwam.
Toch is er weer een stukje jeugd weg.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »