Zo jong
Wat zul je nu voor ons achterlaten
Je danst maar een poosje op deze aarde
En al drijven je dromen je driftig voort
Ze zullen vervagen als de beste jeans van je pa
Spijkerbroekblauw dat vervaagt in de lucht
Al wil je dat hij eeuwig blijft bestaan
Je weet dat het niet zal gebeuren
En de lapjes maken het afscheid maar zwaarder
Er komt nooit een betere kans om van gedachten te veranderen
En als je deze wereld beter wil zien
Draag je de woorden van liefde met je
Vlieg je op de grote witte vogel hemelwaarts
En al wil je eeuwig duren
Je weet dat het niet zal gebeuren
En het afscheid maakt de reis nog zwaarder
@Andre: ach, wat mooi. Als een waar gedicht soms meer voelbaar dan helemaal te snappen. Mag ik m doorsturen naar iemand die net zijn dochter heeft verloren door zelfdoding?
Uiteraard.