Of ik nou brom op mijn mobiel of piep in mijn zak, er komt altijd lawaai uit me.
Zelfs ’s nachts, zegt de nachtzuster. Ze kan me vanaf haar kantoortje horen snurken, haar hele dienst lang.
Overdag vermaak ik me prima in dit ziekenhuis. Tussen de infuuszakken en zusterbemoeienissen door klets ik met iedereen die niet weg kan lopen. Het oude mensje naast me vindt het helemaal niet erg als ik iets een paar keer opnieuw vertel, ’t is een lief doof kwarteltje.
De zusters slepen zich hier een ongeluk met die bedden. Ik heb als tijdverdrijf een geluid- en emissieloze afkoppelbare benzinemotor voor ze ontworpen. Lichtgewicht en handig.
Als ik hier ooit ontslagen word, maak ik er werk van.
@Berdien. Inventief stukje!
Han: wat een mens ’s nachts allemaal niet verzint.
Goed stukje. Leuke openingszin.
Die vermaakt zich dus wel in het ziekenhuis.
Je schrijft leuk als je niet kan slapen.?
Alleen al de eerste zin verdient een hartje op zich. Leuk stukje!