Soms wil ik nog wel eens een gokje wagen. Dan pak ik mijn weegschaal uit de keukenkast en pluk links en rechts wat woorden uit de lucht. Zware woorden en lichte woorden. Woorden van zware zinnen en woorden van lichte zinnen.
Ik weeg de woorden op mijn gouden weegschaal. Waagschaal moet ik eigenlijk zeggen. Want ben nu eens eerlijk, wie verzint dat nu, een weegschaal van goud? Die wordt toch meteen gestolen? Om zilveren woorden op te wegen wellicht?
Zwaarwegend overdenk ik welke woorden ik nu eigenlijk het liefste weeg. Dat zijn dan toch wel de werkwoorden. Omdat ze zo goed hun best doen. Want wat kun je anders doen dan je best? Wat te denken van een gotspe? Mogelijk.
Grappig, apart en heel herkenbaar als een Mien.
‘Ben nu eens eerlijk’, klinkt me erg lelijk in de oren. Gewestelijk, en daar dialect verder ontbreekt, niet erg passend. Het is wel een werkwoord en waarschijnlijk op het weegschaaltje van goud gewogen en bewust voor gekozen.
Helaas is eerlijkheid wel de meest gewaagde ‘gotspe’, denk ik. maar wie ven ik?
Gotspe heeft meerdere synoniemen. Onder andere lef en brutaliteit. Beide begrippen zijn onontbeerlijk voor eerlijkheid. Helaas wordt eerlijkheid lang niet altijd op prijs gesteld.
Oef, foutje. ven is ben. Maar wie ben ik?
Nee @Ewald, weinig mensen durven zich te wagen aan eerlijkheid. Om welke reden dan ook.
@Levja. Dat ven ben is, mag duidelijk zijn. Een typo, zoals dat wordt genoemd. De angst om eerlijk te zijn is van deze eeuw. Wie weet verandert de tijdgeest weer. Vast wel.
@Ewald: Angst voor eerlijkheid van deze eeuw? Is de mens ooit eerlijk geweest?
Vaak maakten de omstandigheden dit onmogelijk. En ja, van het een komt het ander.
@Levja. Eerlijkheid en oneerlijkheid zijn beide menselijke eigenschappen en hebben met overlevingsmechanismen te maken.
De moord op Fortuyn, op van Gogh en meerdere islamitische aanslagen hebben erin geresulteerd dat o.a. veel kunstenaars zelfcensuur plegen en dus niet meer eerlijk zijn. Dat is wat ik bedoel met de verandering in deze eeuw.
In de jaren 60 / 70 moest alles gezegd kunnen worden en dat is voorbij. Nogmaals, dat is de tijdgeest en zal weer veranderen.
@Ewald: Goed en kwaad omvat heel veel en dus in mijn gevoel ook eerlijkheid en oneerlijkheid. Is de mens hiertoe in staat?
Ja toch, Levja. Wordt de mens niet gekenmerkt door goed en kwaad?
@Ewald: Ja, goed en kwaad, wellicht ook Yin en yang? Alom in de natuur. Veelal om te overleven. In mijn ogen is de mens het meest moordzuchtige wezen op aarde. En is de mens juist niet de rede gegeven?
Leuk stukje.
Woorden wegen is een fijn werkje.
Gotspelen vind ik controversiëler. Het is voor sommigen een werkwoord. En dat ze daar hun best voor doen is soms niet erg netjes, en soms dan ook weer wel.
De sluipwesp kan er ook wat van, Levja. Het lijkt mij fout de mens op een hoger plan te plaatsen. We zijn dieren, niet meer dan dat. Wel de meest intelligente, maar uiteindelijk zal dat in ons nadeel werken.
(Ewald: dat is de pessimistische visie, die waarvan de problemen tot oplossingen verworden. Ik voel meer voor de omgekeerde kant.)
@Nele. Ik voorspel je dat A.I. ons binnen honderd jaar verdrongen heeft. Geen pessimisme maar realiteitszin. Mocht ik ernaast zitten, bak ik een taart voor je!
@Ewald: ik hoop dat wij tegen die tijd nog leven, en het liefste nog wel in goede gezondheid. Als je die taart dan voor me gaat bakken, weet dan dat ik graag aardbeien mag.
@Nele. Staat genoteerd. Wel biologische natuurlijk.
Leuke reacties, waarvoor dank. Een gotspe wat het allemaal losmaakt.
@Mien. Altijd weer verrassend. Soms verwacht je veel en gebeurt er weinig of niets, soms verwacht je niets en ben je plotseling aanleiding tot het gesprek van de dag.
Je stukje begon met een gokje …
… en volgende week is het alweer weggemoffeld. ?
Volgende week? Morgenmiddag, en dat is eigenlijk heel jammer
Mien, ik vind het gewoon een mooi stukje! Hier een hartje.
En ik geniet altijd van de flardkronkelige denkspinselen van Mien.
Deze is zelfs rustig voorjouw doen, bedachtzaam en bijna weloverwogen.