De oorlog is qua datum voorbij. Aan de dood ontsnapt stapt mijn vader de metaalwarenfabriek weer in, vertelt alleen wat ie kan vertellen en zwijgt achter een draaibank.
Heren in pakken verlaten de vier muren en gaan hun vrijheid tegemoet.
Mijn vader wordt ook vertegenwoordiger. Eerst reist hij met een treinabonnement, vervolgens met een tweedehands Morris en ten slotte met een Mercedes in alle vrijheid door het land.
Geen theorie, met opgerolde mouwen laat hij zien hoe een metaalbewerkingsmachine werkt en verkoopt er veel. In een telefooncel belt hij de order alvast door. ’s Avonds rijd ik met hem over de zingende klinkers van de Apollolaan naar de zaak: de order glijdt in de brievenbus – mobieltje en e-mail niet nodig.
Goed stukje, Han. Misschien moet je voor de jongere lezertjes nog even uitleggen wat een telefooncel is. Je zou er een stukje aan kunnen wijden.
@Ewald. Haha! Ja, zo langzamerhand moet je veel ouderwetse dingen uitleggen. Dank je.
Mooi stukje nostalgie. Ik vroeg me wel even af hoe hij in de trein een metaalbewerkingsmachine meeneemt.
@Inge. Dank je. Dan lees je toch echt niet goed; er staat op welke manier hij reist: trein (abonnement)en later met auto’s.
@Han, ja dat is inderdaad wat ik lees. Ik lees het toch zo dat hij al die tijd de machine demonstreert bij klanten, ook in het begin als hij nog per trein reist.
@Inge. Dat is toch ondenkbaar! Loodzware machines worden daar toch geplaatst. Overbodig omdat te omschrijven. Demonstraties zijn er natuurlijk ook in de showroom.
@Han, dat leek mij ook. Ik wilde maar aangeven dat dat is hoe het overkomt als ik het lees Ondanks dat een fijn stukje.
@Inge. Tja, als jij dat zo leest… Nogmaals dank.
je vader kwam nog vanuit de praktijk en was daarom een geloofwaardige vertegenwoordiger
@José. Dank je. Ik zal het hem postuum doorgeven.