De goed gevouwen stembiljetten – ‘oefening baart kunst, zei vader altijd’ – deponeert de heer Vreeswijk met een triomfantelijk tikje in de bus. ‘Succes,’ groet hij kort en bondig.
Een kroketje uit de muur! Hij heeft het verdiend. Hij denkt aan zijn jeugdzonde: als je een kwartje in de automaat gooide en (exact!) tegelijk aan twee vakjes trok, had je twee croquetjes voor één prijs.
’s Avonds is hij toen toch maar samen met vader het verschuldigde kwartje gaan brengen.
Bah, Denk heeft stemmen gewonnen, denkt hij. Denken kunnen ze nooit afluisteren, denkt hij toch. Fijn om in een vrij land te leven is zijn gedachte voordat hij gaat slapen – hij heeft de drie stembiljetten toch wel in de juiste bussen gedeponeerd?
@Han. Niet verder vertellen, en zeker niet aan de heer Vreeswijk, maar denken kan wel degelijk worden afgeluisterd (afgelezen). Het staat allen nog in de experimentele kinderschoenen.
@Ewald. Blijft onder ons… Dank je.
@Han: wat was dhr. Vreeswijk eerlijk door toch nog een kwartje te betalen. biecht hij zijn stemzonde ook dezelfde avond nog op?
@Cora. Dat moest van vader! Wie weet wat hij nog op gaat biechten…
Misschien wordt het al wat duidelijker als je het eerdere stukje (gisteren) leest: De heer Vreeswijk gaat stemmen.
kroniek van een angsthaas, je kunt dit personage vast verder uitwerken
@José. Zou zomaar kunnen.