Het is een vrije dag.
De zon brandt.
Je komt uit je bed.
Er is versgebakken brood.
Er is koffie!
Er zijn croissants.
De geuren vertellen het je allemaal als je de trap oploopt. Matineus, rigoureus door de neus.
De ideale man staat in je keuken.
Hij schuift een stoeltje voor je klaar.
Zijn huid is zacht.
Samen genieten jullie van het ontbijt.
Hij opent het raam en je gooit de afwas in zee.
Je wacht even.
Tot de borden ver genoeg zijn.
Hij heeft natuurlijk een geweldig lichaam.
Dat maakt het wachten niet zo saai.
De borden kletsen tegen de rotsen.
Een golf schuim spat op.
Een zeearend vangt prooi.
Jullie springen in de vloed en verdrinken in elkaar.
Ik twijfelde over de titel, tussen “De ideale ochtend” of “Côte d’Azur”… ?
Nele: wat doen we nog hier? Ik wil ook borden in zee gooien (geweldige wending in het tot dan toe boeketreeksverhaal).
@Nele. Ook mij bekruipt een hoog bouquet-gevoel. Die paar bordjes in zee veranderen daar niet veel aan.
@Nele: waarom denk ik toch steeds dat je dit paradijs ironisch beschrijft? Leuke ‘matineus’-zin!
@Nele. Natuurlijk, de Bouquetreeks. Dat was lang geleden dat ik daar aan terugdacht.
De tijd dat ik nog geloofde in ideale mannen met een geweldig lichaam haha.
Vraag me nu eens……
@Bedankt voor de reacties. ?
@Nele. Boeketreeks of niet, het heeft zeker sfeer.
Heerlijk na de nacht nog lekker dagdromen. Mijn zegen.