‘Wees blij dat ik Boris uit zijn lijden heb verlost,’ had zijn vader gezegd, de hamer nog in zijn hand.
Hij dorst niets te zeggen, bang als hij was dat zijn vader zijn riem weer uit zijn broek zou halen.
‘Jank niet, mietje; het is maar een hond.’
De wijzer van de klok beweegt tergend langzaam naar het hele uur. Te snel zou ook kunnen, maar het is goed zo. Geen uitstel meer.
Hij ziet Boris weer bloedend in het gras liggen. Het pistool brandt in zijn hand… zijn bewegingsloze vader
‘Het is tijd.’
‘Ik loop niet weg, kunnen die boeien af?’
‘Nee, voorschrift.’
Onbekende mensen kijken langs hem heen.
Geen hamer maar een injectienaald, die Boris ook had verdiend.
Lekker naar verhaal
@Berdien. Ik heb geprobeerd me in te leven.
Oei daar gaat in een kort stukje heel wat verloren. Sterk stuk, Han.
@Inge. Hartelijk dank!
verhaal in drie episodes en dat in 120 woorden, knap. Als ik het goed begrijp eindigt het in doodstraf voor de zoon, speelt dan in VS of land waar doodstraf wordt toegepast.