‘Morgen ga ik vliegen,’ zegt ze opgewekt.
Ik heb medelijden met haar, ze zÃet ze vooral vliegen. Net als vele anderen.
Vogels vliegen, een aantal insecten ook, zelfs vleermuizen, maar mensen niet.
‘Veel plezier,’ zeg ik zo geloofwaardig mogelijk.
‘Ik heb er zo’n zin in. Tot over drie weken.’
Het erge is dat ze er zelf voor betaalt. Ze zal drie weken lang goed verzorgd worden. Bij terugkomst zal ik het gaatje achter haar oorschelp zien, waar de realiteits-manipulator aangesloten is geweest. Zelf zal ze het niet zien, dat hoort bij de behandeling. Ik ben ontkomen, samen met weinig anderen. Ik zie de gaatjes. Overal.
Zeker bij de politici, van wie de huid constant rood opgloeit door de veelvuldige aansluitingen.
moderne technologie!