De aanloop naar mijn bestaan was de versmelting van een verfijnde smaak en ambachtelijke precisie. Ik ben er dan ook niet een uit een dozijn. Ik ben er trots op dat ik een geheim in mij meedraag dat ik niet zomaar prijsgeef. Een klein tipje van de sluier wil ik wel oplichten. Ik sta bol van een melange van minuscule stukjes gekonfijt fruit, een tikkeltje room en een theelepeltje likeur. Daarvan mag geen druppeltje verloren gaan en daarom word ik met handschoenen aangepakt.
Nu lig ik stil in een goudkleurig doosje te wachten tot ik op mijn bestemming kom: een bonbonnière in het koninklijk paleis. Zoals ik gekomen ben, wil ik gaan: smeltend en dan liefst in een koninklijk keeltje.
@Cora: ik wil je een hartje geven, maar het lukt vooralsnog niet. Ik blijf proberen. Leuk verhaaltje ‘van binnenuit’. Ha, inmiddels gelukt, zie ik!
een bonbon met mooie pretenties. Iets voor Maxima?