Vorige week vond ik je terug in de schuur. Je keek me verwijtend aan met je koude gezicht. Ik zag het begin van roest op je ijzeren gedeelte.
Ik voel me schuldig, je hebt gelijk. Bijna tien jaar heb je mij trouw bijgestaan. De hobbels en bobbels die op mijn pad kwamen en waar ik over dreigde te struikelen, veegde jij glad. Daar was ik zelf niet toe in staat. Jouw ingrijpen maakte het gemakkelijker om kleine oorlogjes te ontlopen en de vrede te bewaren.
Sorry voor die maandenlange verwaarlozing lief troffeltje. Na al die jaren trouwe dienstverlening verdien jij een beter lot.
Schoongeboend en ontroest, kijk je nu tevreden op me neer vanaf je speciale plaatsje in de schuur.
Het ware eerbetoon. Die wordt nooit weggeveegd.
Het en die … Pfff…. foutje, bedankt.
Alle smetjes weggeveegd. Mooi.
leuk Mabbie, deze liefdesverklaring aan de troffel.