Schrijf mee!
« »

Fictie

We are John Malkovich

5 november 2017 | 120w | N.D.D. | 4

Ik krijg puddingbenen van “Het Land van Maas en Waal”. Dat komt doordat dit eigenlijk een poortlied is.
Bij het aandachtig beluisteren van een poortlied ga je automatisch kijken naar de mensen rond je. En als je hen gezien hebt, dan heb je kans dat je jezelf begint te zien. Op dat moment word je binnengezogen door de poort van je eigen lichaam. Geen mens zou het moeten meemaken. Zelfkennis is een hel apart.
Gelukkig duurt de hel meestal niet erg lang als je een poortlied gebruikt. Na ongeveer een kwartier spuugt de poort je weer uit in de slijksloot van het dwarrelmysterie. Je weet dat je in de hemel bent als je de modderstoet van blubbereenden voorbij ziet komen.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van N.D.D. of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »