Ik krijg puddingbenen van “Het Land van Maas en Waal”. Dat komt doordat dit eigenlijk een poortlied is.
Bij het aandachtig beluisteren van een poortlied ga je automatisch kijken naar de mensen rond je. En als je hen gezien hebt, dan heb je kans dat je jezelf begint te zien. Op dat moment word je binnengezogen door de poort van je eigen lichaam. Geen mens zou het moeten meemaken. Zelfkennis is een hel apart.
Gelukkig duurt de hel meestal niet erg lang als je een poortlied gebruikt. Na ongeveer een kwartier spuugt de poort je weer uit in de slijksloot van het dwarrelmysterie. Je weet dat je in de hemel bent als je de modderstoet van blubbereenden voorbij ziet komen.
Als je eens een hele rare film wilt zien: https://youtu.be/icysehz-OVc
@Han: ik heb dit Boudewijnlied ooit eens gezongen op een karaokeavond en toen onderging ik een soortgelijke ervaring. ? (En toen had ik de film nog niet eens gezien.)
@Nele. Lijkt me een heel rare gewaarwording.
@Han: yip, dat is het.
Boeiend Nele. Ik ga dit vanavond ondergaan. Met veel kaarsjes aan, denk ik.
Dag Nele, leuk en origineel. Een driedubbel hartje waard. Met een blubbereend als extraatje.