Mijn eerste half jaar geef ik meer dan vijfhonderd leerlingen maatschappijleer. Ik leer veel en zij wat minder.
Eén voorval vergeet ik nooit. Nadat ik de klas eindelijk stil heb, staat er iemand op. Groot en op klompen. Hij loopt richting de deur. Ik sta perplex. Er breekt wat bij mij. Ik zeg, ijzig kalm maar bijna met moordneigingen: ’Wat ben jij van plan? Ben ik net begonnen, is iedereen eindelijk stil, en dan ga jij weg! Zeg op! Wat ga je doen?’
Hij toont het etui dat hij in zijn hand heeft. ‘Ik ga spuiten’, klinkt het.
Net voordat ik een sarcastische tirade begin over spuiten, slikken en snuiven, zie ik dat het een spuit is voor een diabeticus.
@Arjan. Een naar voorval goed beschreven! Die jongen had jou natuurlijk ook even kunnen inlichten.
de etui – het etui
Ha Han,dankjewel! Ik ga t aanpassen. Ik heb er vooral van geleerd dat ik mijn leerlingen moet kennen. Met die aantallen toen viel dat niet mee.
De les van alledag mooi weergegeven.