Ze keken wat bezorgd, mijn meest nabije mensen. “Heb je er wel zin in, je vakantie?” Ik antwoordde schouderophalend. Ik wist het niet.
In de weken voorafgaand aan de zomerperiode was ik weer overvallen door angsten, stress en somberheid. Het onderwerp verschoof met de dag, echt alles wakkerde mijn paniek aan.
Met een tas vol pillen vertrok ik met mijn liefjes naar de zon, de zee en het privé-zwembad in een warm land.
En het was fantastisch. Ik leefde van dag tot dag, en genoot als vanouds.
Nu ben ik weer terug, en moet ik mijn dagelijkse leven weer een slinger geven. Hoe kan ik het Kroatië-gevoel in mij laten voorleven?
Voorlopig dobber ik even verder op mijn herwonnen zorgeloosheid.
Hoop zo voor je dat je dit kunt vasthouden Lisette
Zo herkenbaar en een leuke verwerking van het weekwoord. ?
Aha. Een privezwembad. Wij moeten adressen uit gaan wisselen.
Mooi! Van mij een hartje.
@Levja: dank, alle steun helpt!
@nancyB: dank voor je herkenning en je compliment
@Hadeke:prive hield vooral in dat er niemand anders al rond half 10 ging zwemmen, hoor!
@Arjan: dankjewel
Lisette, hou het vast. De zon doet goed!
Je tekst heeft een tere openhartigheid, mooi.
@Nele: dank voor je hart
@Marie: wat een mooie feedback, ik wil graag teer openhartig zijn!
Mooi geschreven. Heel herkenbaar.
Ik hoop dat je dat gevoel nog lang mag houden… mooi.
@nyceway: fijn, die herkenning. Gedeelde smart, hè?
@irma: dank voor je wens!
Mooi verwoord Lisette.
@Inge: dank voor je mooie woorden!
mooi dat de vakantie je goed deed, mooi verwoord
@José: dank voor je mooie compliment