Ik zou zo graag iets te eten willen, maar ik ga het niet vragen.
Ik zou zo graag iets warms willen dragen, maar ik zeg het niet hardop.
Het slapen op de harde grond begint al wel te wennen, maar een bed is wel iets waar ik naar verlang.
Iets hardop vragen gaat niet lukken.
Ik ben namelijk ongewenst.
Mijn vragen stel ik in mijn hoofd, maar ik kan niemand bereiken.
Soms schreeuw ik in gedachten in de hoop dat iemand mij hoort.
Ik weet wel dat als ik stil blijf, niemand naar mij kan luisteren.
Het staat zelfs in de krant.
Ik ben ongewenst.
Dus blijf ik denkend roepen om hulp. Hopend op geluk.
Nog nul op het rekest.
Sterke Stem, op 120w zul je zeker worden gehoord!
triestheid goed verwoord.
Indringend stukje.
Sterke Stem, ik zou willen schreeuwen: laat je horen! Zwijgen is zo passief agressief (en dat is pas echt ongewenst). De tekst doet dus iets met me, ?
Mijn stem is momenteel wat schor, maar ik schreeuw met je mee Sterke Stem. Sterk neergezet.
Dank voor de reacties. Schreeuw gerust.
Niemand is ongewenst.
Ik geloof dat God ons kende toen we een vormloosklompje cellen waren.
Waarom?
Gewoon omdat God dat zegt…
En we zijn gemaakt naar zijn beeld.
Geloof niet wat mensen zeggen.
Geloof dat je heel belangrijk bent!
Aangrijpend stukje.
Een noodkreet.
je voelt de wanhoop