De grote vijver dampt trage grijze flarden het Vondelpark in, de mij zo bekende bruggetjes en paden verstoppen zich in de grauwsluier. Een vroege eend snatert de eerste barstjes in de spiegelgladde morgen. Niemand antwoordt.
Het enige lichtpunt is een waterige zon, omringd door een troebel oranje halo. Ze probeert zich een weg te banen door de ochtendschemering en doet alvast een vage belofte van een strakblauwe hemel en krakende vrieskou later. Maar voorlopig laat ze me nog ontheemd ronddwalen door dit doolhof van schaduw en nevel.
Amsterdam is vanochtend gehuld in een volledig duister, totdat Liander het lichtknopje weer vindt. Straatlantarens springen plotseling aan en kerkklokken verlichten weer de tijd. De dag begint alsof er nooit iets is gebeurd.
@Simone. Heel mooi, sfeervol beschreven waardoor ik me juist niet ontheemd zou voelen.
Een paar puntjes: het is de grauwsluier en de ochtendschemer. Strak blauwe moet zijn strakblauwe.
@Han. Dank. Nu wordt gelijk het nadeel van het ‘veelschrijverschap’ duidelijk: ik plaatste het stukje te snel! Het is inderdaad de sluier maar volgens mij mag het wel degelijk het ochtendschemer blijven. Strakblauw heb ik ook aangepast.
@Simone. Geen dank. Volgens het Groene Boekje is het toch echt de ochtendschemer.
Actueel stukje. Ontheemd als in verdwaald, waarom ook niet? Het ochtendgloren en de ochtendschemer. Maar ‘het’ mag ook hoor, het bekt wat mooier om met de eenden te spreken. Noem het creatieve vrijheid. Literaire zou ik niet durven zeggen. 😉
Fijn stukje. 👍
Mooi Simonecarree, mijn dochter had er ook last van!
Praachtig taalgebruik, Simone. Je tovert de stroomuitval om tot een schitterend natuurtafereel.
Mooi, sfeervol stukje!
@Han en @Mien: Het zit me toch niet lekker, dat geschemer. Mien, je hebt gelijk: voor mij bekt ‘het ochtendschemer’ gewoon lekkerder. Ik vind het ook veel terug op het web, vandaar waarschijnlijk de bekende klank. Als eindoplossing heb ik gekozen voor ‘de ochtendschemering’. Bekt lekker, voelt lekker en is onmiskenbaar juist, toch Han?
Dank @Marlies en @Nel! Het was ook echt een sfeervol natuurtafereel in het zo gecultiveerde Vondelpark. Ik heb er een prachtige foto van gemaakt.
Ik had er niet eens echt last van, @Marie. Het was vooral vreemd, zo’n donkere stad, zo’n koud huis en het wassen aan de kraan met koud water! Gelukkig was tegen de tijd dat mijn werkdag begon het probleem weer opgelost.
@Simone. Tjonge, ben je daar nog mee bezig. Haha! Maak je niet druk. Ik heb het niet verzonnen. Het Groene Boekje geeft het aan en daaraan houd ik me vast. Anders wordt de Nederlandse taal nog ingewikkelder en/of onlogischer dan die vaak al is.
Het ochtendschemeren had ook gekund. 😇
@Mien: Breng me nou niet weer aan het twijfelen alsjeblieft;-) De mist is opgetrokken: ik zie het glashelder nu!
Fijntjes de tegenstelling weergegeven van hoe de natuur reageert op stroomstoringen en de mens. En jawel, het ontregelt simpelweg de maatschappij. Terwijl het de natuur haar authenticiteit teruggeeft.
Goed beeldend beschreven.
@Levja; Inderdaad; het geeft de natuur haar authenticiteit terug en dat zien we zelden, in de buurt van de stad!
@Hekate: Dankjewel!
Fantastisch geschreven Simone, je schildert met letters. Een uniek verhaal, tenminste, een stroomloze hoofdstad zal niet snel weer gebeuren.
Hoi @Alice! Ja, behoorlijk uniek! Zo’n vroege ochtend was nog leuk, maar wat als we dit een paar dagen hebben? Mijn huis is er totaal niet op ingericht; ik heb niet eens een open haard…
Ik woon ook af en toe in de Pyreneeën en daar hebben we weleens 2 weken geen stroom als het bewolkt is. Het huis is daar volledig op aangepast; met haardvuur dat ook een boiler verwarmt, een houtoven buiten, een koelkast op gasflessen en voor echte nood een generator. Daar vind ik het heerlijk; hier ben ik behoorlijk onthand!
Dank voor je compliment.
Sfeervol geschreven.