Vier borrelglaasjes, tot de rand gevuld. Twee jeneverflessen. Eén leeg, één half gevuld. Of half leeg, afhankelijk van het gemoed. Vier stoelen rond een tafel. Vier vrienden.
‘I drink to the health of colonel Parker for the fith time.’
Vijf kloppen op de tafel. Vijl knikken naar de overige drie aanwezigen.
‘Euh.’
‘Ja, fout! Drinken!’
‘Kommop joh. Da was nie fout.’
‘Jawel. Drinken, in één teug.’
‘Mhan, ik kannie meer.’
‘Atten, atten! Loser! Tot de bodem! Tot de bodem! Wie een fout maakt moet zuipen. Zuipen! Zuipen!’
‘Ohkeu. Komtie.’
Glas omhoog. Hoofd achterover. Gejoel.
Een tafel. Drie koffiekoppen. Cake. Vier stoelen. Eén leeg. Bordjes. Aula 1. Aula 2. Gedempte stemmen.
‘We hadden hem niet in de auto moeten laten stappen.’
Sterk, Hadeke en voral een compliment voor de titel.
Vooral dus.
Hadeke: net een film dat inzoomen op de twee scènes.
@Hadeke. Mooi hoe je opening en slot parallel laat lopen. Sterk slot ook! Van mij een hartje
Heel sterk!
Uit het leven gegrepen.
Volgens mij kijk je te veel reclame.
@Hadeke, weer eens meesterlijk morbide!
Knap!
Dank jullie voor de reacties.
@mien ik kijk veel meer dan veel te veel reclame.