Chinese synthetische haarstrengen geweven door mijn dode haar.
Prachtige lokken dansen met mij in de regen.
Geschilderde contouren op mijn harsus transformeren zich tot een whiteboard, waarin de highlights van mijn jukbeenderen nu als een schaduw voor mijn diepe wallen is gaan staan.
Huilend.
De druppels lessen de dorst van mijn huid, die al jaren in droogte leefde.
Dichtgeslibde poriën krijgen weer lucht en kunnen ademen onder een deken van fond de teint.
Bevrijd zijn mijn kijkers, de mascara ontsnapt tussen de tralies van mijn vlimmen.
Hun vlucht laat een spoor achter van donkere kringen.
Vermomd verzet ik me al jaren tegen de verandering van de tijd.
Besjoemeld was mijn spiegelbeeld, slachtoffer van een persoonsverwisseling.
Lelijk mokkel, nep maar echt.
Recente reacties