Rode zolen onder haar zwarte lak pumps, een witte blouse, een zwarte Prada trui, gouden oorbellen met een zilveren horloge en een lederen aktetas. En een universitair diploma. Een sterke vrouw met levensdrang zonder genade. Daar loopt zij. Zij loopt door de tijd wetende dat elke seconde de laatste kan zijn. Je ziet geen angst meer in haar ogen, de dood zit al in haar hoofd. Alleen nog een scooter met twee personen en haar hart staat voor eeuwig stil maar spreken heeft zij gedaan, niet voor zilver maar voor goud. Het leven is gegeven aan hen die zwijgen maar het leven wordt geleefd door de mensen die het leven durven te leven, met vrees en ongemak. Geen schijtlijsters graag.
Rode rozenblaadjes op het witte hotellaken, witte lingerie, zwarte Chesterfield stoelen, goudaccenten afwerking, zilveren oorbellen en haar leren aktetas in de hoek gegooid, waar haar universitaire diploma uit is gevallen. Een sterke vrouw waar zonder genade de liefde mee wordt bedreven. Daar ligt zij, kreunend, alsof het de laatste nacht is. Je ziet alleen maar genot, lust en passie in haar ogen. Alleen nog een hoogtepunt en de nacht is voor eeuwig in haar hart gekerfd. Ze heeft haar lichaam overgegeven aan de bankier die haar nu op z’n hondjes neemt. Want zij die zich niet durven over te geven, zullen nooit het hoogste genot kennen. Geen nonnen graag.