Na twee uur puffen gaat hij de kroeg in. Hij kan het niet aanzien zegt hij. Opgelucht puft ze alleen verder. Vier uur later schenkt ze het leven aan een dochter.
De vroedvrouw belt Yakim om hem te vertellen dat hij vader is geworden. Yakim neemt niet op. Zijn telefoon staat uit.
De volgende dag komt hij naar het ziekenhuis waar hij het kindje aangeeft bij de ambtenaar van de burgerlijke stand terwijl zijn vrouw nog rust.
‘Ze heet Rachel,’ zegt hij later tegen zijn vrouw.
‘Rachel? Maar we hadden afgesproken dat ze als een Melanie door het leven zou gaan. Rachel, het klinkt als rochel.’
Wanneer ze later naar buiten gaan spuugt ze een welgemikte fluim in zijn haar.
Goed verhaal over een twijfelachtig koppel. Het kunnen niet allemaal Henken en Anja’s zijn… Helaas.
Dank je wel Nele.
Als we allemaal over Henk en Anja zouden schrijven zou het een saaie boel worden. Ze zijn hier gelukkig in héle goede handen van Nel. Dat laat ik graag zo, ik zou ze geen eer aan (kunnen) doen.
@Stella: arm kindje….
@Stella. Het begint al goed voor die kleine!
@ lisette en Han: De eerste levensjaren van Rachel liggen al besloten in haar geboortedag, maar ach, een mens is flexibel! Dank voor het lezen.