Pa Radijs klopte zich op zijn bolle felrode buik en pochte: “Ik ben de smakelijkste, de dikste, de mooiste, de meest begeerlijke.” – Macho in radijsland.
Ma radijs, mager, bleek en verschrompeld, bezag haar man en zweeg. Hun zes kinderen, kogelrond, sappig, vol energie speelden krijgertje en trokken zich niets aan van de toekomst.
Op een dag, kreeg Rosa, de vrouw die de radijszaadjes zorgvuldig een nestje in de vruchtbare aarde van haar serre had gegeven, trek in de knapperige bolletjes.
Pa Radijs was eerst aan de beurt. Hij was lekker. Ma Radijs liet ze liggen, die zag er niet appetijtelijk uit. De kleine radijsjes waren een lekkernij.
Ma Radijs wierp ze op de composthoop. Daar baarde ze opnieuw zes kinderen.
Heerlijk, luchthartig stukje, Marijke.
Grote glimlach.
Hoi Marijcke, leuke familiekroniek. Ma Radijs die uiteindelijk toch overleeft. Mooie insteek van het weekwoord!
Haha Marijcke leuk deze?â¤ï¸
Mooie insteek Marijcke. De verwijzing met Radijs doet natuurlijk komisch aan. Maar er schuilt toch wat ook treurigs in: een Ma die alleen maar goed is om te baren.
Dag Nel, ja, het was de bedoeling om je te laten lachen. :))
Dag Ton, er zijn natuurlijk veel mooiere verhalen te schrijven over het paradijs, maar Pa Radijs kwam binnen, zag en Ma overwon.:))
Dag Nancy, ja, het mag ook eens lachen zijn, hè?! :))
Dag Marceline, leuk hè? hoe een klein banaal verhaaltje over radijsjes een lach en een traan kunnen geven. :))
@Marijcke. Een heerlijke familie. Zijn er ook witte?
Goh, Hadeke, wat ben jij eerlijk. :))
Met pa radijs zou ik nu best wel een beschuitje willen eten Erg leuk verhaal Marijcke
in de hemel snoept pa radijs
Dat vermoed ik ook José, laten we hopen dat ze hem smaken. :))