De deur van kleedkamer drie zwaaide open.
‘Kom waterratten, we gaan plonzen!’ De gevreesde juffrouw Boddemeijer leunde tegen de deurpost. Muisstil schuifelden de kinderen van groep vier blootsvoets onder haar rechterarm door.
‘Waarom ben jij nog niet omgekleed?’ De juf keek over haar bril naar Romy.
‘Ik … ben mijn zwemspullen vergeten’, stamelde het meisje.
‘Als de wiedeweerga naar de ton met gevonden voorwerpen bij badmeester Freek! Daarin vind je vast wel iets. Vijf minuten, ja?!’
Voordat Romy kon antwoorden, viel de deur in het slot.
De ton. Die afschuwelijke ton. Het badpak, dat Anna er vorige week uit had gevist, stonk naar opa’s sokken. Helemaal onderin de ton vond Romy een bikinibroekje en een paars topje.
Het leek mama’s bandeau.
Erg leuk verhaal Alice, het weekwoord origineel verwerkt?
@Alice. Heel leuk en vooral beeldend!
Leuk en beeldend verhaal. Ik kan die arme Romy zo voor mij zien. Allen heb ik het gevoel dat ik mis of niet begrijp als ik de laatste twee zinnen lees.
Nancy, Han en Marceline, dank voor jullie positieve feedback. @Marceline: ik weet dat sommige kinderen ervan gruwelen als ze van de juf zwemkleding uit de stapel gevonden voorwerpen moeten pakken om toch mee te kunnen doen. Vieze luchtjes of het verkeerde badpak….
Erg leuk, zelfs die stink~sokken.
Mooie (traumatische) kinderherinnering, Alice. Met oog voor detail geschreven. (onder haar rechterarm door vind ik een erg sterk beeld). Het brengt mij gelijk terug naar mijn kinderervaringen met schoolzwemmen.
Een herkenbaar verhaal, Alice.
Ik herinner me ook alleen maar zeer strenge badmeesters m/v die een luide stem hadden.
En dan die stinkkleding uit de ton, brr
Heel goed geschreven.
@Levja, hihi dankje.
@Nyceway, mijn opzet is hiermee geslaagd. Dankjewel
@Nel, inderdaad die luide -barse- stemmen.. dat hoorde misschien wel bij hun opleiding?
Bedankt voor je reactie!