Twee jaar geleden is mijn baarmoeder verwijderd en nog meer wat daarbij hoort, baarmoederhals, eierstokken en eileiders. Er was geen ontkomen aan een ‘complete debulking’ operatie. In plaats van een voorstadium van baarmoederkanker bleek het baarmoederkanker met uitzaaiingen. Voor mij nooit geen ooievaar meer, maar vervroegd in de overgang. Maar wat boeit het. De ooievaar stond toch al niet meer op de planning als ik eerlijk ben. We hebben de twee allerliefste, leukste, mooie en grappige tieners en voor hen wil ik er zijn. Het liefst nog heel lang zijn. Eigenlijk durf ik helemaal niet zover vooruit te kijken en er nog niet over te dromen, maar wie weet zie ik die ooievaar later bij hen ooit nog eens komen.
Mooi geschreven. En je zegt veel met zo weinig woorden! Hierbij een hartje. En ik hoop dat je snel weer durft te dromen.
@Lena. Indrukwekkend mooi!
– nooit geen is niet goed; dubbele ontkenning.
– voor hen wil ik er zijn. Het liefst nog heel lang zijn. De tweede 'zijn' kan weg: voor hen wil ik er zijn, het liefst nog heel lang.
– zie ik die ooievaar later bij hen ooit nog eens komen… 'later' en 'ooit' zijn min of meer elkaars synoniem hier; dus dubbelop. Een van de twee kan weg.
@ Lena; ontroerend mooi, geschreven door een sterke vrouw!
Bedankt voor de correcties Han! Heb ik veel aan. Alleen als ik ’t wil verbeteren is het even puzzelen weer met de 120 woorden.
Oh, verbeteren kan ook niet eens zie ik nu.
@Lena. Dan kun je het beste de redactie, Frank, benaderen als ik het goed heb. Hij kan je die mogelijkheid geven.
Lena: dapper stukje levensverhaal.
@Lena: mooi geschreven, en hoe mooi dat je je kunt troosten met wat en wie je wel hebt. Sterkte!
Pakkend! Mooi & eerlijk. Tjonge…!
Hoop het voor je en … hoop doet leven!
Moedig geschreven, lieve vrouw!
Ik had dezelfde verbeterpuntjes als Han. Iets aanpassen kan hier pas als je “veelschrijver” bent. Inhoudelijk een aangrijpend stukje, dus die taalfoutjes zijn je vergeven.
Een eerlijk verhaal, Lena. Ik voel berusting en hoop voor de toekomst. Mooi.
mooi kwetsbaar en persoonlijk stukje