Eenieder die graag lang en ver op reis gaat, kent het wel: cultuurschok.
Ik heb het meermaals gehad wanneer ik terugkeerde naar mijn geboorteland (of een buurland).
Wat gaat alles hier snel.
Wat is het hier stil.
Wat is alles hier proper, geordend, steriel.
Wat is het hier lelijk.
Toen ik terugkwam uit Mongolië, waar je bij eender welke tent kunt aankloppen en meteen een slaapplaats, eten, een rijdier, een plaats om op te warmen aangeboden krijgt, was het eerste nieuws dat ik hoorde dat iemand een school aanklaagde voor geluidsoverlast. Het tweede was dat een minister had gezegd dat onze Westerse cultuur superieur is aan alle andere culturen, dat staat toch buiten kijf.
Wat zijn de harten hier lelijk.
Ik kan je de film ‘Mongolian ping pong’ aanraden. Dan voel je je weer helemaal thuis. Wedden? Verder eens met de drie ergernissen. Ze zouden niet mogen bestaan. Maar laat het je hart niet bevriezen. Er is nog veel moois te ontdekken.
Als je de schreeuwers links laat liggen, komen de mooie zaken vanzelf te voorschijn, overal ter wereld! Mooi beschreven!
Leuke filmtip Mien!
Hoop dat je mijn hartje wel aardig vindt.
Kom je echt van een koude kermis thuis…. de laatste zin vind ik mooi – in al zijn lelijkheid.
@Mien, helemaal waar. Als we allemaal klein beginnen, wordt het ooit groot.
Zo met je eens…
Ik gun je een mooi hart voor dit verhaal!
@Hekate. Een mooi beschreven beleving.
Bedankt voor de mooie woorden en prachtige hartjes
Nadat de ergste cultuurschok over is, raak ik altijd weer herheemd, maar dat superioriteitssyndroom van die schreeuwers zal ik nooit begrijpen.
Hekate, heel mooi de tegenstellingen voelbaar gemaakt.
Mijn hartje had je al.