Ik kan het niet geloven. Ik ben uitgekozen! Wow! dit had ik niet durven denken. Ik hoor mijn naam. Ik kijk om me heen maar ik zie alleen maar mensen die mijn handtekening willen. Ik loop naar mijn limousine en besef dat het de chauffeur was die mij riep. Ik stap in en de chauffeur begint meteen tegen me te praten terwijl hij de volgende afslag neemt. ‘Nou mevrouwtje, naar uw nieuwe villa dan maar?’ ‘Ja hoor.’ Zeg ik. Zin om nog meer te zeggen heb ik niet. Ik denk na. Over mezelf. Of het wel echt is wat ik nu meemaak. Ik knijp in m’n arm. Nee, ik droom niet. Opgelucht kijk ik rond. Het was toch geen droom.
Leuk Danielle, dus dromen komen toch wel eens uit. :))
Je bent een ‘bofkont’