Klabam, kedeng, knal, ik dook diep onder mijn dekbed toen het noodweer losbarstte.
Het was voorspeld, maar dat het zo erg zou zijn had ik niet verwacht en al helemaal niet gehoopt. Knal, pats, “shit, ook dat nog,” stamelde ik in mezelf als mijn nachtlampje met een harde tik uitvalt door het onweer.
Mijn man sliep overal doorheen en maakte grappige snurkgeluidjes. Ik moet me ergens anders op zien te concentreren besloot ik, maar dat lukte me niet uit angst.
KNAL, oei dat was erg dichtbij schrok ik wat een knal. Zou het ingeslagen zijn? Ik durfde me amper te bewegen al snapte ik dat, dat onzin is.
Wat ben ik bang voor onweer. Mijn man werd eindelijk ook wakker.
Is het misschien een idee om van de hp, van de jonge vrouw dus, een ik te maken?
Dan moet ik even kijken hoe ik dat aanpas omdat ik dan geen 120 woorden meer heb. Bedankt voor je feedback @Levja
Zou beter @Levja?
@Miriam: Ja, nu klinkt het al veel meer als een echt verhaal. Let nog wel op de wisseling van de verleden tijd en de tegenwoordige tijd. En de t weghalen bij stamelt ik. Of je moet net als ik uit Rotterdam komen, ha ha.
De angst is voelbaar, Mirjam.
Ben het eens met Levja dat je consequent óf de tegenwoordige óf de verleden tijd moet gebruiken. Ik zou hier kiezen voor de o.t.t.
Ik hoop dat je, je reactie schreef terwijl ik het aan het aanpassen was @Nel, maar zo niet hoor ik het graag.
Mooi sfeerbeeld gegeven, Miriam. (En gelukkig werd je man ook wakker!) De verleden en tegenwoordige tijd viepen mij ook op, sluit me wat dat betreft aan bij Nel.
@Miriam: Ben je nu ook de Miriam die veelvuldig op de Ultra korte verhalen schrijft? Dus de 99 woorden site van SOl?
Dat ben ik inderdaad ook @Levja