Gelukkig heb ik voor mijn wapen geen vergunning nodig. Ik heb haar altijd bij me. Veilig opgeborgen achter een wit hek in een geconditioneerde ruimte. Ze komt goed van pas. Zo nodig kan ik me op het juiste moment verdedigen. Afhankelijk van de omstandigheden zet ik haar in, soms zachtjes of gewoon keihard, betekenisvol maar ook nietszeggend. Vaak geluidloos, geen geluiddemper die er aan te pas komt. Ze redt me uit de meest benarde situaties. Anderzijds brengt ze me ook vaak in verlegenheid. Dan vaart ze haar eigen koers, is op oorlogspad en vuurt ene na het andere projectiel op de vijand af. Zij en ik, twee handen op een buik.
Als ze weigert is dat voor mij een wapenfeit!
JA!
Hmm… Intrigerend maar ik heb hem nog niet door. Je pen? Nee. Ik herlees nog een paar keer maar geef je alvast mijn hart!
Ik kom er ook niet uit. Raadselachtig, goed geschreven.
@simonecarree
@Nel Goudriaan
….. het is mijn (scherpe) tong
Ja… natuurlijk! Hoe kan ik zo stom zijn?. (Misschien komt het omdat ik niet van die jaloersmakend witte tanden heb?!)
Oh, geweldige vondst, @Mara
je snapt het pas als je het doorhebt (vrij naar professor Cruijff)
@Jose van Rosmalen….die uitspraak zal ik vanaf nu niet meer vergeten haha