Ze zijn er al weer enige tijd. Tot nu toe heb ik altijd geweigerd, maar mijn dochter komt er mee thuis en heeft ze op een schoteltje in mijn raamkozijn gezet. Dan begint het spel: twee maal per dag water geven. Het moederschap stroomt ineens weer door mijn aderen.
Zij gaat voor langere tijd naar Afrika, dan zorg je wel voor haar plantjes toch, ook al heeft ze het niet gevraagd!
Ineens hebben we er veel meer en ik ga er mee door. Eigenlijk tot mijn stomme verbazing.
De commercie denkt dit uit en ik vind het nog leuk ook!
Commercie bedenkt wat ik aantrekkelijk zal gaan vinden. Het klopt helaas, ik probeer me te verzetten en wat gebeurt er?
Ja, weet ook nog niet of ik weer aan de slag ga met de moestuintjes. Nee, zeggen lukte me niet bij de kassa. Weggooien ook niet. Dus …
De laatste zinnen lezen voor mij wat moeilijk, maar dat kan aan mij liggen natuurlijk.
Dank je Levja, veel succes zo ging het dus ook bij mij ongeveer.
Ik heb de een-na-laatste zin herschreven, je hebt gelijk. Ik hoop dat het beter leest en toch nog duidelijk is. Ik bedoel te zeggen dat commercie uitdenkt waar wij op zullen vallen in de toekomst. Persoonlijk verzet ik me daar tegen, ik wil het gevoel houden zelf te kiezen, maar nu…
Het leest nu inderdaad prettiger @Marie
Dank je Levja, fijn dat je weer langskwam om te lezen.