De mamatuintjes van Appie Happie scoren weer goed. Buiten word ik opgewacht door een bende straatjongens en -meisjes. Geen boodschapper ontkomt aan hun blik en armen.
“Heeft u nog mamatuintjes voor ons?”
Ach, ik heb geen kinderen. Desondanks is een kinderhand snel gevuld. Dat spreekwoord geldt immers voor iedereen. Kinderen of geen kinderen. Maar ik geef ze niets voor niets weg. Nee, nee. Voor wat hoort wat, toch?
“Jullie krijgen mijn mamatuintjes, maar alleen als jullie eerst allemaal een sinaasappel eten.”
Ik heb er al rekening mee gehouden en haal alvast een sinaasappel uit het net. Geen kind meer te bespeuren.
Raar hoor. Ik kijk naar het kleine doosje in mijn hand. Moestuintje. Maar waar zijn de mamakindjes nu gebleven?
Leuk, actueel stukje, Mien. En dan geef je ze nog een sinaasappel, stel je voor dat je met een radijs aankomt.
Zoete kindertjes houden niet van zuur ….