Luilak lijkt een cultuurgoed van Onze Joods-Christelijke Beschaving dat inmiddels helemaal verdwenen is.
Ach, een keer slechts zou ik mij met een schoolvriend er aan bezondigen. Pannen met lepels, rossen en Luilak roepen.
Om een uur of vijf zou hij bij mij op de buitendeur kloppen. Bellen had geen zin, of iedereen drukte er op of hij was afgezet,
Om vijf uur klonk er gebonk op de deur. Ik trok aan het traptouw van de Amsterdamse bovenwoning, een hoog, zodat je wel kon zien wie er aan de deur stond.
Een gezelschapje van een stuk of vijf jongens rolde met de deur naar binnen. Stomverbaasd dat hun werd opengedaan.
Misschien zijn ze dat nog.
Vriend kwam om half acht. Verslapen.
Recente reacties